Postępowanie dyscyplinarne w Policji prowadzi rzecznik dyscyplinarny. Gromadzi dowody, sporządza sprawozdanie z przeprowadzonych czynności i proponuje jaką karę wymierzyć obwinionemu. Nie on jednak decyduje o ostatecznym rozstrzygnięciu sprawy dyscyplinarnej, ale przełożony dyscyplinarny - komendant, z którym obwiniony w toku sprawy co do zasady ani razu nie staje "oko w oko". Przełożony dyscyplinarny nie ma bowiem obowiązku wysłuchania obwinionego przed wydaniem orzeczenia kończącego to postępowanie. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, kiedy przełożony ma zamiar orzec wobec funkcjonariusza najsurowszą karę, jaką jest wydalenie ze służby.
Zgodnie z z art. 135j ust. 9 ustawy o Policji w przypadku zamiaru wymierzenia kary wydalenia ze służby w Policji przełożony dyscyplinarny, przed wydaniem orzeczenia dyscyplinarnego, wzywa obwinionego do raportu w celu wysłuchania go. Raport taki odbywa się w obecności rzecznika dyscyplinarnego.
Podczas raportu oprócz rzecznika dyscyplinarnego może być obecny przedstawiciel związku zawodowego działającego w Policji. Niewątpliwie uczestnictwo takiego przedstawiciela w wysłuchaniu policjanta może okazać się dla niego pomocne jeśli strona związkowa jest przeciwna karaniu funkcjonariusza w tak radykalny sposób.
Przed czynnością wysłuchania obwinionemu doręcza się sprawozdanie z postępowania dyscyplinarnego. Sprawozdanie powinno być doręczone funkcjonariuszowi w terminie umożliwiającym zapoznanie się z nim przed raportem. Ustawa nie precyzuje ile dni przed wysłuchaniem powinno nastąpić doręczenie sprawozdania. W doktrynie (czyli piśmiennictwie prawniczym) przyjmuje się jednak, iż powinno to być minimum 7 dni.
Generalnie nie jest dopuszczalne orzeczenie kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby bez wysłuchania obwinionego. Możliwość odstąpienia od raportu policjanta jest dopuszczalna w sytuacjach wskazanych w art. 135j ust. 10 ustawy o Policji, czy w razie:
1) tymczasowego aresztowania obwinionego;
2) odmowy obwinionego stawienia się do raportu lub nieusprawiedliwionej nieobecności w wyznaczonym terminie raportu;
3) zaistnienia innej przeszkody uniemożliwiającej obwinionemu stawienie się do raportu w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia o zakończeniu czynności dowodowych.
Czy obwiniony musi stawić się do raportu?
Możliwość wysłuchania to uprawnienie obwinionego i to od niego zależy, czy z tego uprawnienia skorzysta czy też nie.
Czy warto stawić się do raportu?
Moim zdaniem warto. Po pierwsze w rozmowie z przełożonym możemy przedstawić swoje racje przemawiające np. za wymierzeniem kary łagodniejszej (jeśli nie kwestionujemy winy) lub też wskazać argumenty przemawiające za naszym uniewinnieniem. Z pewnością stawiennictwo do raportu powinno zostać odebrane przez przełożonego pozytywnie. Policjant pokazuje wówczas, że traktuje sprawę poważnie. Jeśli przełożony waha się co do tego jaką ostatecznie karę wymierzyć obwinionemu, stawienie się do raportu i rozmowa z przełożonym może ostatecznie przesądzić o tym, że komendant wymierzy łagodniejszą sankcję.
Należy pamiętać, że wydalenie ze służby powinno być stosowane w ostateczności i przy najcięższych przewinieniach.
Przeczytaj także:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz